Bir a$k Bir Hata..!

Bütün aşkların aksine baharda değilde kış aylarında cereyan etmişti Selim ile Nazan'ın aşkı. Selim üniversiteye yeni başlamıştı. Nazan bir kafeteryada çalışıyordu.

Selim geldiği yeni şehri hem keşfetmek hem de ilerde sıkıntı yaşamamak için bilinmesi gereken yerlere gidiyor ve buranın insanlarını tanıyordu. Pek sevmemişti geldiği yeni şehri. Dört yıl boyunca çekeceği sıkıntıları düşünüyordu. O'nu okulundan başka buraya bağlayan başka hiçbir sebep yoktu. Geçen üç aya rağmen hala adapte edememişti kendini buraya. Ta ki arkadaşları O'nu bilmediği bir kafeteryaya götürünceye dek.

Gittikleri kafeterya  pek rağbet görmeyen bir yerdi. Sakin bir mekandı.İçerde sinek vızıldasa oluşan tek gürültü sesi o vızıltı olurdu. Bu durum Selim'in ilerde Nazan'la samimiyetini kurmasına çok yardımcı olacaktı.

Her zamanki gibi sıkkındı Selim. Arkadaşlarının ne içersin sorusuna bezgin bir halde çay dedi. Arkadaşı el hareketiyle çağırdı garsonu. Garson çay siparişlerini alıp işi çalışma arkadaşına devretti. Yani Nazana.  Selim çayı aldı, şekerlerini attı. Bir şeker daha istemek için öne eğik olan başını kaldırınca nutku tutuldu. Ağzında bir şeyler geveledi. Nazan güldü."Tekrar eder misiniz, anlayamadım" dedi. Nihayet fazladan bir şeker isteyebilmişti ondan.

Selim daha önce burayı bilmemesine lanet etti. O üç ayı boşuna geçirdiğini düşünüp hayıflanıyordu. İğrendiği şehir cennet olmuştu artık. O kafeteryaya bazen günde üç defa gittiği oluyordu.

Selim bir gün cesaretini toplayıp Nazana açılma kararı aldı. Kafe sakindi. Onunla konuşmasına engel olan tek kişi yani patron şehir dışına çıkmıştı o gün.
Selim tek başınaydı. Ama Nazandan 2 çay istemişti. Buna anlam veremeyen Nazan "Arkadaşınız gelince getireyim isterseniz ikinci çayı" dedi.  Selim "İkinci çay sizin için" dedi.
Nazana onunla konuşması gerektiği bir konu olduğunu belirtti. Çaylar gelince Selim yine ağzında bir şeyler gevelemeye başladı. Nazan çok vaktinin olmadığını konuya hemen girmesini rica etti. Selim bütün cesaretini toplayarak kendisinden hoşlandığını söyledi. Nazan bir şey demeyip kalktı. Selim aşkına karşılık bulamayacağını düşünüp hesabı istedi.
Hesabın yanında bir de not vardı. Üstünde "gittiğin zaman oku" yazılıydı Selim notu okumak için hemen dışarının yolunu tuttu. Notun üstünde "bende seni seviyorum"  yazılıydı.

O günden sonra sık sık buluştular. Gelecekle ilgili planlar kurmaya başlamışlardı bile. Selim okulu ve askerliği bitirir bitirmez evleneceklerdi. Nazanda evinin hanımı olacaktı. Çalışmayacaktı.

Herşey güzel gidiyordu. Ama bu güzel günler çok uzun sürmeyecekti. Selim memleketine giderken trafik kazası geçirmişti. Nazana Selimin ölüm haberi geldi. Yıkılmıştı Nazan. Selimin öldüğüne inanmak istemedi.. Birgün çıkıp gelir diye aylarca yolunu gözledi. Geçen süreye bakınca selimin ölümünü kabullenmek zorunda kaldı. Onu çabuk unutmak için de evlenme kararı aldı. Bir aile dostlarının oğluyla evlendi. Beklemediği bir şekilde mutlu bir hayat başladı Nazan için.

Birgün hiç beklemediği bir olay yaşadı Nazan. Selim ölmemişti. Kazadan sonra komaya girmiş, iyileşme süreci uzun sürmüştü. Nazanın karşısına sakat çıkmamak ve Nazana bu halde görünmemek için gizlenmişti. Nazanın evleneceğini hesaba katmamıştı. İkiside yıkılmıştı. Nazan günlerce ağladı. Selim şaşkındı. Ruh gibi dolanıyordu ortalıklarda. Daha fazla dayanamayıp sırra kadem bastı.

Aradan yıllar geçmişti.Nazan Selimin bir arkadaşıyla rast geldi. Selimi sordu ona. Meğer Selim gidişinden bir ay sonra mide kanaması geçirmiş, sonrasında ruh hali bozulmuş. Yaşadıkları onu agresifleştirmiş kimseyi tanımaz etmişti. Daha fazla dayanamayıp oradanda kaçmış. Bir daha da kimse haberini alamamış.

                                 
                                2



                              

Konusmak güzeldi onunla , susmalari bitmişti...
Uzun zaman olmustu konusmayali ,"zamanı artık " dedi...
"Bak neler yaşıyor insan , uzaktan bakıp kafa salladıklarınızın içinde neler var ?
Neler yaşadım ,neden yaşadım ?
Bunlardan geriye hic bir sey kalmasa da dinle !
Sana cehennemimi anlatacagim ,kimseleri ortak etmedigim cehennemimi ..."
"Yedi kere " dedi , "tam yedi kere... "
"Yedi kere yağmur oldum yağdim ,sonra yedi kere gökkuşağı ardından ,
Yedi kere yandım yangınlarda ,yedi kere kum serptim üstüme ,
Yedi kere kurudum dalımda ,yedi kere gonca oldum ardından yaprağımda
Yedi kere gözyaşı oldum ,yedi kere gülümsedim gözlerime inat..."

Cok zayıf görünüyordu , sesi mırıldanır gibi cıkıyordu .
Önce onu gercekten can kulağıyla dinlediğimden emin olmak istedi,
Ilk ve son kez anlatacakti nede olsa .
"Gercekten dinlemek istiyor musun ?
Yak öyleyse sigaranı ve sus ! " dedi...
Gözlerimin ta icine bakıp gülümsedi ,bir kere icini cekti ve basladı...
'O'nu ilk kez nasil ciğerlerinde hissettigini anlattı ;Ilk yağmur olusunu ,ilk yangınını nasıl da tutulduğunu ona.
"Dinle cocuk " dedi :
"Cok aşıktim cok ,sanki hayat o'ydu ,sanki nefes o'ydu. 'O'nunla gelen herseye açıktı yaşamım.
Duman oldu önce ,girdi ciğerlerime
Önce dumanı cektim icime ,sonra onu.Seviştik...
Dolunayla başlayan ,güneşle biten asklar yaşadık...
Ve hep gitti 'o' güneşlerle.Ay doğmadan gelmezdi bilirdim ve beklerdim .Beklerdim ,öl dese ölürdüm itirazsız.
Duman duman ciğerlerime çekip , sabahlara kadar sevişmezsem onunla yok olurdum.Yetiyordu bana bu kadarı ,daha fazlasını da istemiyordum.
Ama 'o' doyumsuzdu .Benim dediğim ,benim olan her şeyi istiyordu ."
"Duman olmak ciğerlerimde yetmedi ona ,damarlarimda dolasmak istedi zamanla ."
Dedim ya ; 'ne gelirse ondan ' itirazım yoktu...
Izin verdim kanımda dolaşmasına .
Bedenimde yangın çıktı ilk basta , ama sonra sevistik söndürdü yangınlari ,akarsu olduk aktık güneşlere...
Artık her gece damarlarımızı tutuşturur,bedenlerimizi yangınlara atar olmuştuk.
Geceler yetmez oldu bana ,hep yanımda kalsın ,hic gitmesin isterdim...söyleyemedim ona hiç; gitme ,beni yangınlarda yalnız birakma diyemedim . "

Bir sabah gitti doğan güneşle ,ay gülümsedi gökyüzünde ardından 'o' gelmedi ,defalarca güneş doğdu yokluğunda ,defalarca dolunay , ama gelmedi...
Sanki kanım 'o' olmazsa dolaşmaz oldu bedende ...Önce damarlarımı yakmalı ,sonra söndürmeliydi yangınımı .Tutkum olmustu , 'o'nsuz saatler cehennemimdi...
Bilirdi...
Gelmedi..."

"Gelmezse sönmezdi yangınlarım ,ama gelmedi , hiç gelmedi...Ben ise hiç kesmedim ümidimi ,tutuşturur damarlarımı her gece 'o'nu beklerdim...Ve yine ,yine 'o'nu beklerken ,sabahima beyazlar icinde uyandim ...Gülümseyen bir yüz 'hoş geldin hayata'dedi...
Neredeyim ben dedim ,düsman kuvvetlerinin elindesin dedi gülümsedi.
Sanki bir dirhem serinlik vardi gülümsemesinde ,sanki yüregime bir damla su serpmisti..Icim titredi...
'esaretimdesin bir süre ,itaat edersen eger , özgürlüge kavusacak bedenin ' dedi...
Sustum , kayitsiz teslim oldum bir damlacik suyun hatirina ..."

"Bedenimi esir aldılar aylarca ,ben damarlarımı yakmak ,kendimi tutuşturmak isterken ,su serptiler üstüme. O gülümseyen yüz aylarca vazgecmedi benden ,ben bittim , o direndi...
Söndü yangimlarim zamanla ,ve ben 'o'na 'ebedi esirin olmak istiyorum , al beni ' dedim.'Yangınlar sönmüşken al beni '.
Gülümseyen yüz ilk kez endişeyle baktı gözlerimin içine ;korkuyordu anladım .Yenilmedi korkusuna ,aldı beni...
Bir damla su yetmeliydi artik mutluluğa ,yetmedi ;bana yetmedi..."

Cehennemlerde yanmak istiyordum ben cennetin koynundayken...Gül bahceleri serilmisken önüme ,cöllerde susuz kalmak...Tutkundum aslında gülümseyen yüze ,diger tutkum kadar ,ama onun hayatinda tutkular yoktu ki ;anlamıyordu beni.Cennetimin kapisinda günlerce düşündüm...Nafile ,yangınlar cagirdi beni ve ben gittim...bana sundugu gül bahcesini talan ettigimi bilerek ,gülümseyen yüze gözyasi birakarak ,icim sızlayarak gittim...Ateslerde yanmaya gittim..."

sadistce canimi yakmaktan zevk alir oldum .Cehennemin en dibinde ev tuttum kendime ,iblisle can dostu oldum.Dönüş yolunu sildim hafızamdan ...Cıkmak isterdim yanıp tutustukca bedenim ateslerden ,akarsularda yıkanmak isterdim ;yalnızlığım izin vermezdi.Iblis yoldaşlık yapar ,yalnızlıgımı dagıtırdı duman duman...
Cennetten ümidi kestigim an ;bir melek uzatti basini cehennemin kapisindan ,isigi gösterdi bana 'yeter yandigin 'dedi , 'gel ' ...
Tuttu kolumdan götürdü özlemime ;götürdü serin sulara..."

"Ama ben ,iblisin dostu ben! "

"Aşk tek basına yetmiyordu ki artik bana .Beynim hüküm sürüyordu kalbimde ,aşkın yanında yangınlar istiyordu. Direniyordu ,beslenmek istiyordu yürek aslında ,ama izin vermiyordu bedenimin sahibi.Bilirdi gideceğimi melek 'gitme kaybolma icinde ' derdi.Ellerimi tutardı ,ben titrerdim ,yenilmek istemezdim.Olmadı , yapamadım ; bir kez daha yenildim ve 'o'na gittim...Yangınıma gittim ve yürek bir damla gözyası akıttı ardımdan..."

"Tam yedi kere cocuk ,tam yedi kere .Her yenilgimde beynime ,yürek ' dayan ' dedi.dayandım ,savaştım gücüm yettigince.Bak bu sekizinci...Beden darmadağın ,hayatımın yarısı kayıp.Dayandım cocuk ben ,dayandım ,yüreğimi dinledim beynime inat".

"Bu son . Bir dahası olmayacak.Direndim ben ,tam yedi kere öldüm ,yedi kere dirildim ben.Bir dahası olmayacak."

Dinliyordum ,tek kelime etmeden ,gözlerinin ta içine bakarak dinliyordum o'nu.
Sustu bir anda ,'yoruldum artık'dedi ;'evine git sen '.Kalktım ,hiç bir şey söylemedim...sarıldım ona ,gülümsedi yalnizca.Sessiz ,kimsesiz bir vedaydi cok sey anlatan...

Kararlıydı ,gözlerinde okudum bunu.Hiç olmadığı kadar güçlü görünüyordu.Yüreği yenilmeyecekti bu defa ,izin vermeyecekti artik buna.

Ve dedigi gibi oldu...
Bir dahasi olmadi.Tam yedi kere yenildigi iblise karsi koydu .Beynini ve bedenini teslim etmisti ama yüregini vermedi.Onu kimselerin bilmedigi bir cennet kösesine gönderdi.Biliyordu ,bedenine ne olursa olsun ,yüregi artik zarar görmeyecekti..."O'nu senden kurtardim " dedi ,"simdi veda vakti".Kücük bir tören hazirladi giden yüregin ardindan;mumlarini yakti ,beyaz gömlegini giydi , en sevdigi sarkiyi caldi ve ardindan bedenini sahibine vedaya hazirladi...
Damarlarinin gördügü en büyük o son yangini yakti ve gülümsedi...
'Hosça kal ,bu sondu ' dedi...
"Bitti bu bedende saltanatın ;bu yenilgim degil karsinda kibirlenme ,sana attığım son tokadım...

Yandı bedeni ,yandı alev alev...Gülümsemesi dondu dudaklarında ,lakin içi rahatti cünkü yüreği onda kaldı.cansız bedenini bulduklarında ,yüreğinin özgürce onlara bakip gülümsediğini görmediler.

'Bedenim gitse ,kimse bir damla gözyaşı dökmez' demisti bir gün.Bedenin icin bir damla gözyaşı akıtmadım haklıydın...
Yedi kere yikilip ,yedi kere ayaklanan o yüregin ardindan sellerce ağladım...
17 Mayis 2005